Muziek is geen reflectie van de wereld waarin we leven, maar eerder de schaduwkant ervan. Ze legt bloot wat ons ontkend wordt; het onbereikbare waar we steeds maar weer naar blijven streven. De duivel vult deze ruimte in met de muziek van, onder andere, black metal indie eenmansformatie Slit Wrist, maar misschien ook met die van indie rockband Hospital Bombers.
Het was hartje zomer toen Suus, Jan, Marc en ik, ons als slaven naar de donkere krochten lieten leiden, voor het opnemen van de Moeilijke Tweede Plaat. In de naam van de Indie Rock lieten wij ons de zomer ontnemen.
Er hing iets macabers om de oude, vervallen, tot studio omgebouwde, boerderij. 100.000 vliegen. Het weer was broeierig warm. De tafel op het terrasje achter, was bezaaid. Er was geen hor, maar als we de deur dicht lieten werd het binnen als een inferno.
De beesten waren hongerig en opgewonden. Je werd voortdurend gebeten. Ik geloof dat ze voor iedere vlieg die we vermoorde, er weer twee bij fokten. De tapes stonden vol met gezoem (J.P. van Weel. ‘Novelle in em’. p: 165-66) .
Het is desalniettemin voor mij de Eerste Leuke Plaat met de Bombers gebleken (tot nu toe). Het resultaat moet nog komen. We zijn druk bezig met het uitstellen van het opnemen van de afrondende percussie dubs. Men zal niet met een voldaan gevoel worden achtergelaten, maar snakken naar meer.
-
En nu we het er toch over hebben, vanavond in Schijnheilig: Spilt Milk, de duivelsuitdrijvende dode dichters almanak van Marco en Brendo, met Juan Piedro bas! En Djurro van het wereldberoemde Awkward i op lead gitaar! Komt allen "I have a neutral facial expression" meezingen, met gestreken smoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten