Grootveld was een zoon van Frits Grootveld, een timmerman in Amsterdam die lid was van de vrijdenkersvereniging De Dageraad. In 1954 werd Grootveld ijscoventer en verdiende goed, maar was ontevreden. Tijdens een fietstocht per bakfiets naar Parijs realiseerde hij zich dat hij beroemd wilde worden. Maar eerst maakte hij nog een uitstapje in de journalistiek: in opdracht van Jan Vrijman deed hij onderzoek onder de aanhangers van Lou de Palingboer. Daarna werd Grootveld glazenwasser van het Hirsch-gebouw aan het Leidseplein, en in 1961 werd hij anti-liefdesverdrietmagiër, zoals hij het zelf noemde. Op allerlei affiches met reclame voor liefdesverdriet zette hij een grote letter 'K' (voor kutliefdesverdriet). In december 1961 werd hij hiervoor gearresteerd en gevangengezet. Vervolgens organiseerde hij manifestaties, zogenaamde 'happenings', in een tot 'anti-liefdesverdriettempel' omgedoopte garage van Nicolaas Kroese aan de Korte Leidsedwarsstraat in Amsterdam. Onder de toeschouwers bevonden zich onder anderen Harry Mulisch en Ramses Shaffy. Enkele weken na de ingebruikname stak Grootveld de tempel in brand. Hij werd hiervoor tot een voorwaardelijke gevangenisstraf veroordeeld. Grootveld had in deze periode ook contact met Bart Huges, met wie hij een symbool ontwierp – een appel in een driehoek – voor Amsterdam als magisch centrum in de delta. Grootveld, volgens eigen zeggen al vanaf zijn derde levensjaar in de ban van Satanklaas, predikte toen al enkele jaren dat "Klaas komt".
Vanaf 1964 vonden de happenings van Grootveld plaats op het Spui. Grootveld huilde vreemd uitgedost bij het beeld Het Lieverdje om zijn eigen liefdesverdriet, terwijl hij allerlei bezweringen riep. De bekendste waren: "Boe hoe hoe" en "Klaas komt". De ceremonie kan worden uitgelegd als een commentaar op de heersende mores: zeggen dat je ergens tegen bent maar het ondertussen wel doen. In 1966 richtte Grootveld de zogeheten 'Klaasbank' op, en op 3 november 1966 nam hij in het Vondelpark een speakers' corner in gebruik.
Met de schilder Theo Kley richtte hij het Exotisch Kitsch Conservatorium op, dat weer overging in de Insekten-sekte/het deskundologisch laboratorium, waarbij ook Aad Veldhoen, Simon Vinkenoog, Max Reneman en Ernst Vijlbrief waren betrokken. Later ontwikkelde Grootveld zich tot vlottenbouwer. Zijn "drijvende tuinen" vervaardigde hij van blokken piepschuim die met synthetisch doek werden omwikkeld, waarna er om het geheel een net werd geknoopt. Op de vlotten werd aarde gestort zodat er planten konden groeien. De eerste drijvende tuinen werden in 2000 overgedragen aan stadsdeel Zeeburg. Grootveld's voorbeeld werd nagevolgd door beeldend kunstenaar Arie Taal.
Robert Jasper Grootveld overleed begin 2009 op 76-jarige leeftijd en is begraven op begraafplaats Zorgvlied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten